ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στους πρωτους Χριστιανους, η χαρά ήταν τόσο σημαντικό πράγμα, που ακόμη κι όταν τους ρίχναν  στα λιοντάρια  χαιρόντουσαν.

Στις μερες μας υπάρχει θρησκευτικότητα  Βλέπει κανείς τους ανθρώπους της Εκκλησίας να έχουν εκείνο το θλιμμένο ύφος. Καθενας εχει τον Γεροντα του.

Ερχεται ο¨Γεροντας¨μας απ το Αγιο Ορος,και θα πάμε να τον δουμε, να μας μιλησει.Τί το πιο φυσικο.Όμως είναι η 5η ή η 6η φορα, που ερχεται ο γεροντας απ το Ορος.Και διερωταται ο άσχετος. Ο γεροντας  άλλη δουλεια δεν έχει, και ¨κόβει βόλτες¨ στον κοσμο.

Μιλαμε για το φαινομενο του γεροντισμού. Ατυχως τον τελευταιο καιρο,πολλοι ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί ασκούν αυτό το επάγγελμα.

Και να που ξαφνικα ξεσπασε μια περιεργη κατασταση. Μια καινοφανης Αυλη των Θαυματων. Χιλιαδες κοσμου συρρεουν για να ζησουν το θαυμα. Ο Γεροντας, απλος προσηνης κι αφοπλιστικος. Δεν κανει κατι το ιδιαιτερο, απλα σταυρωνει τους πιστους, κι εκεινοι τον λατρευουν σαν γεροντα τους. Ορκιζονται στ ονομα του. Κι ειναι πολλοι, χιλιαδες. Κι εδω ειναι το προβλημα..

 

Τα παλιά τα χρόνια  ας πάμε στα πολύ παλιά τα χρόνια Στη γνωστή ιστορία των Πρωτοπλάστων. Που Θέλησαν να γίνουν θεοί, να αποκτήσουν εξουσία, γνώσεις. κι έτσι έχασαν την παιδική αθωότητα.

 

 

 

 

 

 

Οι Πατέρες λένε ότι οι Πρωτόπλαστοι  ήσαν  νήπια, όχι σωματικά, και θέλησαν να μεγαλώσουν γρήγορα, να γίνουν θεοί, κι έτσι εχασαν τον παράδεισο. Την απάντηση, για να ξαναγυρίσουμε στον παράδεισο, την έδωσε ο Χριστος όταν είπε Αν Δεν Γίνετε Παιδιά Δεν Θα Μπείτε Στη Βασιλεία Των Ουρανών. Ήσαν νήπια, ζούσαν στον Παράδεισο. Μεγάλωσαν, απέκτησαν την γνώση,  διώχτηκαν από τον παράδεισο. 

 

 

 

 

 

 

Ο μόνος τρόπος να γυρίσουμε στον παράδεισο είναι να ξαναγίνουμε  παιδιά. Ατυχώς , μέσα στην ορθόδοξη εκκλησία τις τελευταίες δεκαετίες, οι άνθρωποι δεν θέλουν  να είναι να γινουν παιδιά. Και πάρα πολλοί,  ρασοφόροι ειδικά θέλουν να λέγονται γεροντάδες.

Σκεφτείτε όμως, όποιος θέλει να είναι γέροντας,όποιος θέλει να είναι μεγάλος  προδίδει τον Χριστό που είπε να είμαστε παιδιά.

Κι όμως οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τον Χριστό και στη θέση του Χριστού έχουν βάλει αυτό ακριβώς που δεν ήθελε ο Χριστός.  

Γεροντάδες, δηλαδή, ανθρώπους ανθρώπινες αυθεντίες  Δεν λένε πια, ο Χριστός είπε αυτό. Δεν διαβάζουν  οι άνθρωποι,ας πούμε το Ευαγγέλιο, την Καινή Διαθήκη,να δουν τι θέλει ο Χριστός,τους ενδιαφέρει  να δουν τι είπε ο ένας γέροντας ή ο άλλος γέροντας.

 

 

 

 

 

 

 

Κι αυτό το πράγμα είναι ανθρωπολατρεία.Στη θέση του Χριστού, δηλαδή έχουν μπει άνθρωποι.Δεν είναι μια πολεμική κατά του μοναχισμού.Το πρόβλημα δεν είναι ο μοναχισμός, αλλά είναι η ανθρωπολατρεία,που έχει ξεκινήσει με τον θεσμό των γεροντάδων που υπήρχε φυσικά στον μοναχισμό, αλλά τώρα πια δεν είναι μέσα  στον μοναχισμό, έχει γίνει ¨μόδα.¨

 

 

 

 

 

 

Ειναι και το περίφημο θέμα της υπακοής στον γέροντα.Οι παλιοί αγιορείτες, μιλούσαν για τον γέροντα τους,τον αγαπούσαν πάρα πολύ τον γέροντά τους, αλλά προσέξτε, δεν τον θεωρούσαν αλάθητο όπως έχει γίνει σήμερα.

Το φαινόμενο που έχουμε σήμερα με τον γεροντισμό είναι  παπικό.Δηλαδή κατηγορούμε τους παπικούς που λένε  ότι ο Πάπας είναι αλάθητος και το αλάθητο το έχουμε μέσα μας, μέσα στην ορθοδοξία. Κι εκείνοι έχουν έναν Πάπα Εμείς έχουμε πάρα πολλούς.

 

 

 

 

 

 

Κάθε Γέροντας Αλάθητος.Δεν υπήρχε παλαιότερα.  Άλλο πράγμα ν αγαπάς τον γέροντα,  άλλο επίσης να κάνεις  υπακοή  σαν  άσκηση, γιατί αυτό είναι το νόημα της υπακοής είναι συντριβή του εγωισμού.

 

 

 

 

 

 

Τι νόημα έχει αυτή η υπακοή; Κατ αρχην  η υπακοή είναι μια από τις τρεις μοναχικές αρετές Παρθενία,Ακτημοσύνη Υπακοή.Τώρα, με πιο τρόπο η μία από τις τρεις αυτές αρετες έχει επεκταθεί σ όλο τον κόσμο είναι κάτι μυστηριώδες .

Ευλογο το ερωτημα γιατί δεν έχουν επεκτείνει και τις άλλες και να γίνουμε όλοι ένα μοναστήρι. 

Αυτά που υπάρχουν στον μοναχισμό.Υπήρχαν στον κύκλο των δώδεκα Αποστόλων. Είχαν κοινοκτημοσύνη, παρθενία έστω κι αν ορισμένοι ήσαν προηγουμένως έγγαμοι.

Είπε Ο Χριστός Για Τους Εβραίους ιερωμενουςότι ηθελαν να τους αποκαλούν  ραβί που δεν είναι διδάσκαλος αλλα  μεγάλος ραμπ στα σημιτικά σημαίνει μεγάλος μαγκνους και να τους θαυμάζουνε.Και λέει ο Χριστός τους αρέσει να τους αποκαλούν ραβί,είναι το ίδιο με τη σημερινή μόδα που τους αρέσει,πολλών ρασοφόρων,να τους αποκαλούν γέροντες.

Εσείς, λέει,μη κληθείτε ραβί και πατέρα ημών μη καλέσετε επί της γης, φυσικά τον μπαμπά του κανείς  πατέρα θα τον πει, δεν εννοεί αυτό , εννοεί με την απόλυτη αυθεντία, με την έννοια ότι παραδιδόμαστε σε σένα,είσαι το παν. Αυτά τα πράγματα που υπάρχουν στο σημερινό  γεροντισμό,αυτά ο Χριστός τα απέρριψε, γιατί τα είχαν και οι Εβραίοι, τότε. Και είπε πατέρα μη καλέσετε επί της γης ένας είναι ο πατέρας σας.Δηλαδή για μας, εκείνο που είναι το ανώτερο είναι ο Χριστός  το κέντρο είναι ο Χριστός Εκείνος είναι ο δάσκαλός  Εκείνος είναι ο αρχηγός μας.

Όποιος θέλει να είναι γέροντας αρνείται εκείνο που είπε ο Χριστός να γίνουμε παιδιά.Αρνείται το άλλο που είπε Πατέρα ημών μη καλέσετε επί της γης Είναι μια σοβαρή απομάκρυνση από τη διδασκαλία και από το πνεύμα γενικά του Χριστιανισμού. 

Οι Παλιοί Αγιορείτες,αγαπούσαν τους γεροντάδες.Τρέξαν τότε νέοι μοναχοί, έγινε η αναγέννηση του Αγίου Όρους. Αλλά αυτοί ήτανε, χαρισματικοί.Τώρα έχει γίνει μόδα ο κάθε ένας που φοράει ράσο, γέροντας.Δεν έχουν κανένα νόημα αυτά πράγματα. Αυτοί οι εκκλησιαστικοί τίτλοι δεν σημαίνουν ότι κάποιος το έχει αυτό το πράγμα, αλλά ότι πρέπει να το έχει. Λέμε ο Πατριάρχης ή ο μητροπολίτης  Θεσσαλονίκης  παναγιότατος δεν σημαίνει ότι είναι  παναγιότατος, σημαίνει ότι πρέπει να γίνει, καθήκον σημαίνουν αυτοί οι τίτλοι, μας λέει ο απόστολος Παύλος άγιοι γίνεσθε, όλοι Όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να γίνουν άγιοι.Εκείνος που έχει μιαν ευθύνη, ο ποιμήν,πρέπει να γίνει αγιότατος, παραπάνω.

Όταν λέμε έναν μοναχό οσιότατο δεν σημαίνει   ότι  είναι  οσιότατος Αλλά σημαίνει ότι πρέπει να αγωνίζεται να γίνει πάρα πολύ όσιος.

Κανεις δεν γνωριζει πως θα καταληξει η γνωστη κατασταση στον Λυκαβηττο. Παντως σηματοδοτει την παθογενεια της εποχης μας.

Χαιρετε..