ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ…ΤΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ..

 

 

 

 

 

 

Μας λέει ο Ματθαίος , πριν 2000 χρόνια, πως ο Ιησούς είπε: Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται” .Ο Μάρκος , μας το μεταφέρει  ακόμα πιο απλά.

“Ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι” 

 

 

 

 

 

 

 

Στα μαθηματικά οι, ¨αλήθειες¨ έχουν μια μοναδικότητα   είναι διαχρονικές. Τελικα καταλήγουμε όλοι να συμφωνούμε στα ίδια μαθηματικά .

Μία ευφάνταστη πιθανότητα είναι ότι ζούμε μέσα σ ένα matrix, με πολλά στοιχεία της Πλατωνικής Αλληγορίας του Σπηλαίου.Οι φυσικοί, εδώ και πολλά χρόνια, δημιουργούν τους δικούς τους προσομοιωτές σε υπολογιστές, και σε μικροσκοπική κλίμακα στο μέγεθος ατομικού πυρήνα.  Χρησιμοποιούν ένα τρισδιάστατο πλέγμα για να διαμορφώσουν ένα μικρό κομμάτι του Σύμπαντος Στη συνέχεια, ¨τρέχουν¨ αυτό το πρόγραμμα για να δουν τι θα συμβεί. Με αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να προσομοιώσουν την κίνηση και τις συγκρούσεις των στοιχειωδών σωματιδίων.

Ακριβως το πολυδάπανο, πολυάνθρωπινο, πολυ βασανισμένο, και εν πολλοίς περιεργο πείραμα του Cern,που έληξε ή ανεβλήθη κάπως άδοξα.Διαβάζοντας και αναπαράγοντας όλα τα παραπάνω, που αποτελούν την εικαζομένη αιχμή της επιστημονικής έρευνας, έπιασα τον εαυτο μου να αναρωτιέται, γιατί τόσος κόπος, τόσοι πολύτιμοι επιστημονες  να δαπανώνται για να ψηλαφίσουν το αυτονόητο Ο Ναπολέων είχε πεί κάποτε πως η ιστορία γράφεται με τον τρόπο  που θέλουν και υπαγορεύουν οι νικητές.Αν αναλύσουμε την πρώτη φράση, μας προκύπτει το γεγονός πως η ανθρώπινη κρίση είναι εκείνη που αποφασίζει  είτε σωστά είτε λάθος.

Τις πιό πολλές φορές πιστεύουμε σε  μυθους που φτιάξαν αυτοί, που έχουν τη δύναμη, με αποτέλεσμα  να μην  ¨διδασκόμεθα¨ούτε να ενημερωνόμαστε , απλά να πιστευουμε σε πληροφορίες, που ίσως να είναι αληθινές ή πέρα για πέρα επινοήσεις ή διαδόσεις. Αν κάνετε ένα απλό ζάπινγκ, θα ανακαλύψετε την τάση του ανθρώπου να ανακαλύπτει παντού συνωμοσίες.Γενικά οι άνθρωποι φαντάζονται ανύπαρκτα  πράγματα.Οσο για τα παλιότερα γεγονότα θυμόμαστε άλλα αντι άλλων.Θυμάστε τί ισχυρίζονταν, με μεγάλες δόσεις σοβαροφάνειας  μια εκπρόσωπος του ελληνικού κοινοβουλίου, κι ένας ιδιότυπος, κατ εξοχήν πικρόχολος, μάλλον πονεμένος ,  κοντούλης δημοσιογράφος, που το παιζει κάπως, για την Μικρασιατική καταστροφή; Για να καταλήξουμε,πόσο πιό εύκολο θα ήταν το πράγμα,  αν είχαμε την απλή, πίστη ενός παιδιού μια και είμαστε πλέον βέβαιοι πως ο καθοριστικός παράγοντας στην εξέλιξή μας, δεν είναι η  εικαζομένη  , απ τον επιστημονικό κόσμο, όποια αλήθεια αλλά η  πίστη μας σε οτιδήποτε θεωρούμε ως αληθινό,  και που μας δημιουργεί την αναλογη ατμόσφαιρα , να το αποδεχθούμε στη ζωή μας, να του δώσουμε αξία και να το αναγάγουμε σε προσωπικό μας βίωμα. Τελικά, φοβάμαι, πως κάνουμε τη ζωή μας περίπλοκη, δύσκολη,ως που να καταντήσει ανυπόφορη.

 

 

Χαίρετε

 

 

 

 

 

copyright   http://kosmaser.wordpress.com/

 

ΖΟΥΜΕ ΜΙΑΝ ΕΙΚΟΝΙΚΟΤΗΤΑ..

Η Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου,αφιερωμένη στο πιό αμφιλεγόμενο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας τη Μελλουσα Κρίση για την οποία μιλάει ο Χριστός προτείνοντας σαν μέτρο την Αγάπη  το έσχατο κριτήριο. 

Και τονίζει όποιος δεν μάθει την αγάπη  εδώ και τωρα θα αντιμετωπίσει τον εσχατο φόβο της Μοναξιάς απο τούτη τη ζωή αλλά και μιαν αιωνια αγωνία και οντολογική μοναξια.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα.Είναι άραγε άμεσο και αληθινό αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας,έτσι ώστε να τα παίζουμε όλα σε μια ζαριά ; 

Υπάρχουν στην πραγματικότητα όλα αυτά που παρατηρούμε, αγγίζουμε, γευόμαστε και βλέπουμε, και σε τελική ανάλυση ζουμε; 

Μήπως ό λ α  είναι ενα matrix μια μήτρα,μια εικονική πραγματικότητα;

Από τις πέντε αισθήσεις, οι πιο σημαντικές κατά φθίνουσα σειρά είναι η όραση, η ακοή και η αφή. 

Η ιστορία της Εικονικής Πραγματικότητας, ξεκινά από τις πρώτες στιγμές που ο άνθρωπος θέλησε να εκφραστεί, περίπου 15000 χρόνια π.Χ., με τις προϊστορικές ζωγραφιές σε σπηλιές, όπως το σπήλαιο Λασκώ στη νότια  Γαλλία 

Στο Ευαγγέλιο διαβάζουμε πως αυτός που αγαπά τη ψυχή του, θα την χάσει, ενώ αυτός που δεν της δίνει σημασία , αυτή την έννοια έχει το μισών αυτήν, θα την διατηρήσει για πάντα.Τούτα τα λόγια είναι σοβαρά, και δείχνουν  το πόσο μικρή σημασία έχει να στέκεται κανείς σ έναν εικονικό κόσμο, που μας προέκυψε μετά  την πτώση, και μας δόθηκε τόσος,όσος μας χρειαζόταν για να καταλάβουμε το σφάλμα μας και να  μετανοήσουμε.

Γι αυτό και το πεπερασμένο των αισθήσεων. Αλλά αυτό είναι ένας καθολικός πόλεμος , με τον εαυτό μας και με τον κόσμο.

Ενας πόλεμος που δεν είμαστε  προετοιμασμένοι ούτε εξοπλισμένοι να αναλάβουμε.

Γι αυτό κι ο Χριστός τονίζει πως σ αυτόν τον εικονικό κόσμο  θα έχουμε θλίψη.Ομως αμέσως μας παρηγορει λέγοντας μας πως θα πρέπει να έχουμε θάρρος  μια κι Εκείνος  Νίκησε τον κόσμο της εικονικότητας με το να ανέβει στον Σταυρό και να μην  κατεβεί  απ αυτόν.

 Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες.

Μόνον η Αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. 

Ο Πόντιος Πιλάτος, πολύ μπροστά για την εποχή του , αναρωτιόταν ποιά να ήταν η όντως αλήθεια, αλλά η εικονικότητα της δύναμης του Καίσαρα, τον ανάγκασε να πάει κόντρα στην πεποίθησή του για την αθωότητα του Χριστού.

Και πάλι η εικονικότητα ,των διεφθαρμένων απ την εξουσία Φαρισαίων, νίκησε την μια και μοναδική αλήθεια που ηταν ο Χριστός.

Αλλωστε ακούσαμε.

Ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν και ο μισών την ψυχήν αυτού, εν τω κόσμω τούτω εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν.

Χαίρετε.

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Εχετε ποτε αναρωτηθει , εαν είναι αληθινό αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας; Υπάρχουν αραγε στην πραγματικότητα όλα αυτά που παρατηρούμε, αγγίζουμε γευόμαστε βλέπουμε,και σε τελική ανάλυση ζουμε;

Μήπως  είναι μια εικονική πραγματικότητα. 

Η λέξη εικόνα προέρχεται ετυμολογικά από το ρήμα είκω ή έοικα και σημαίνει ομοίωμα, δηλαδή αποτύπωση των χαρακτηριστικών κάποιου πρωτοτύπου.

Αυτό σημαίνει ότι η εικόνα δεν έχει δική της υπόσταση αλλά η αξία της βρίσκεται στην ομοιότητά της με το πρωτότυπο. Η ομοιότητα της φυσικής εικόνας προς το πρωτότυπο αναφέρεται στην  ουσία του εικονιζομένου πρωτοτύπου, διατηρώντας την διαφορά ως προς την υπόσταση. 

Μήπως όλα αυτά τα οποία αντιλαμβανόμαστε με τις ατελείς ανθρώπινες αισθήσεις μας, αποτελούν μια πλαστή εικόνα την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω του εγκεφάλου και των αισθητηρίων οργάνων μας;

Είναι γεγονός ότι οι νέες, πειραματικά επιβεβαιωμένες  όμως, επιστημονικές απόψεις για την ύλη και τα παράγωγά της, ανατρέπουν, ή ενισχύουν δόγματα.

Η Εικονική Πραγματικότητα Virtual Reality VR, είναι Η Προσομοίωση Ενός περιβάλλοντος Από Έναν Υπολογιστή.

Μην ξεχνάμε οτι ο σύγχρονος υπολογιστής δομήθηκε πάνω στη βάση του δικού μας εγκεφάλου κι αρχικά τον ειπαμε  Ηλεκτρονικό Εγκέφαλο

Η Εικονική Πραγματικότητα βασίζεται σε τρισδιάστατες, στερεοσκοπικές μονάδες απεικόνισης, με ανιχνευτή της κίνησης του κεφαλιού, του χεριού ή του σώματος και στερεοσκοπικό ήχο. Τελευταία, στην επιστημονική κοινότητα, αποφεύγεται η χρήση του όρου Εικονική Πραγματικότητα, λόγω της αντιφατικότητάς του και χρησιμοποιείται ο όρος Εικονικό Περιβάλλον Virtual Environment .

Από τις πέντε αισθήσεις, οι πιο σημαντικές κατά φθίνουσα σειρά είναι η Οραση, η Ακοή και η Αφή.  

Η ιστορία της Εικονικής Πραγματικότητας, ξεκινά από τις πρώτες στιγμές που ο άνθρωπος θέλησε να εκφραστεί, περίπου 15000 χρόνια π.Χ., με τις προϊστορικές ζωγραφιές σε σπηλιές, όπως το σπήλαιο Λασκώ   στη νότια Γαλλία αλλά και με τα διάφορα θρησκευτικά τελετουργικά, που προσπαθούσαν να αγκαλιάσουν όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις και να προκαλέσουν δέος και θαυμασμό.

Φαίνεται ότι οι Έλληνες και Ρωμαίοι ζωγράφοι έφταναν σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο τρισδιάστατου ρεαλισμού στα έργα τους χρησιμοποιώντας τη διαίσθησή τους, παρά σχεδιάζοντας τα πάντα από την αρχή με ακρίβεια. 

Απ όλα αυτά φτάνουμε σ ένα συμπέρασμα πως τα πάντα είναι αντιλήψεις. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.Όλα όσα, νομίζουμε ότι γνωρίζουμε και βιώνουμε, είναι μέρος της εικονικότητος.

Ολα  βρίσκονται στο μυαλό μας. Όλα όσα νομίζουμε φυσιολογικά μας σκλαβώνουν. Η εικονικότητα μας υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας που έχουμε  εκπαιδευτεί να αγνούμε. Κανόνες επί κανόνων που νομίζουμε ότι είναι φυσιολογικό να υπακούομε.

Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και απαλλαγεί από την  εικονικότητα που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι ήσουν εσύ. 

Στο Ευαγγέλιο διαβαζουμε πως αυτός που αγαπά τη ψυχή του θα την χάσει, ενώ αυτός που δεν της δίνει σημασία , αυτή την έννοια έχει το μισών αυτήν, θα την διατηρήσει για πάντα.

Τούτα τα λόγια είναι σοβαρά και δείχνουν το πόσο μικρή σημασία έχει να στέκεται κανείς σ έναν εικονικό κόσμο που μας προέκυψε μετά την Πτώση, και μας δόθηκε τόσος όσος μας χρειαζόταν για να καταλάβουμε το σφάλμα μας και να μετανοήσουμε.

Γι αυτό και το πεπερασμένο των αισθήσεων.Αλλά αυτό είναι ένας καθολικός πόλεμος, με τον εαυτό μας και με τον κόσμο. Ενας πόλεμος που δεν είμαστε ετοιμοι ούτε εξοπλισμένοι να αναλάβουμε.

Γι αυτό κι ο Χριστός μας τονίζει πως σ αυτόν τον Εικονικό  Κόσμο που ανήκει κατα κυριαρχία στον αλλότριο και τους αγγέλους του, θα έχουμε θλίψη .

Ομως αμέσως μας παρηγορει λέγοντας μας πως θα πρέπει να έχουμε θάρρος  μια κι Εκείνος  Νίκησε τον κόσμο της εικονικότητας, με το να ανέβει στον Σταυρό και να μην  κατεβεί   απ αυτόν.

Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο όχι μόνο μερικές μάχες μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια αξιολύπητη στάση ανωτερότητας .

Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό   που θα  συμμετέχει   μαζί του στις μάχες.

Μόνον η Αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. Αλλά η αλήθεια είναι μια εννοια , που Η εικονικότητα δεν σε αφήνει να καταλάβεις. Κι ο Πόντιος Πιλάτος, πολύ μπροστά για την εποχή του, αναρωτιόταν ποιά να ήταν η όντως αλήθεια, αλλά η εικονικότητα της δύναμης του Καίσαρα, κι  ο πανδαμάτωρ φόβος, τον ανάγκασε να πάει κόντρα στην πεποίθησή του για την αθωότητα του Χριστού. 

Και πάλι η εικονικότητα των διεφθαρμένων απ την εξουσία Φαρισαίων νίκησε την μια και μοναδική Αλήθεια που ηταν ο Χριστός.Δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες, δεν υπάρχει αυτό που λένε, η αλήθεια μου ή η αλήθεια του άλλου.

Η εικονικότητα κρύβεται πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό της συμφέρον. Τα χειρότερα τέρατα, εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά  μας. Ισως θάπρεπε να είμαστε ετοιμοι να καταστρέψουμε, ολα όσα ξέρουμε και στα οποία έχουμε  βασιστεί για την άνεσή μας,  τόσο καιρό.

Αλλωστε ακούσαμε.

Ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν και ο μισών την ψυχήν αυτού, εν τω κόσμω τούτω,εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν.