Συνηθως φοβόμαστε το αναπόφευκτο. Κι ομως υπάρχουν τρόποι να δουμε απο κοντα την ομορφιά της γήρανσης και να χαρουμε τον πλούτο που φέρνουν μαζί τα επόμενα σταδια της ζωής μας.
Η γήρανση και οι αλλαγές της
Απ τη στιγμή που φτάνουμε στα πενήντα , ξεκινα το αγχος της γήρανσης. Ειναι κι η συνταξιοδότηση.
Οι αλλαγές κατ αρχας στο σώμα είναι αισθητές, τα παιδιά είναι κοντά στο να γίνουν νέοι ενήλικες και να ζουν μόνα τους.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να αναπτύσσουν ένα άγχος για το μέλλον, το αίσθημα της απώλειας νοήματος ή σκοπού, ακόμη και την επιθυμία να συμβαδίζουν ή να ανταγωνίζονται τους νεότερους.
Γιατί; μπορεί κανείς να αναρωτηθεί.
Η απάντηση κρύβεται σε αυτά που φέρνει μαζί του το μεγάλωμά .
Καθώς γερνάμε , μπορεί να υπάρξουν γνωστικές αλλαγές που αφορούν το εύρος της προσοχής, την απώλεια μνήμης και την πολυπραγμοσύνη μας. Ορισμένες ικανότητές μας μπορεί να αρχίσουν να μειώνονται ανεπαίσθητα μόλις φτάσουμε στα πενήντα .
Επιπλέον και εκτός από τα προβλήματα υγείας, σωματικές αλλαγές όπως η μείωση της μυϊκής μάζας και η απώλεια κολλαγόνου συμβαίνουν καθώς μεγαλώνουμε, μεταμορφώνοντας ουσιαστικά το σώμα μας και τις ικανότητές του.
Ωστόσο, διάφορες μελέτες δείχνουν ότι το να διαχειριστεί κανείς συνειδητά το γεγονός ότι μεγαλώνει, μπορεί να παρουσιάσει πολλά οφέλη και να επηρεάσει ακόμα και ορισμένους φυσιολογικούς παράγοντες που σχετίζονται με τη γήρανση, όπως η μειωμένη αρτηριακή πίεση, τον βελτιωμένο ύπνο και το ενισχυμένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Πώς όμως αναπτύσσει κανείς ενσυνειδητότητα γύρω από τα γηρατειά
Η συνειδητή γήρανση αρχικά, δεν σημαίνει να αρνείσαι ότι γερνάς. Αντίθετα, είναι μια πρακτική που ηρεμεί το ανήσυχο μυαλό μας και το οδηγεί να επικεντρωθεί στα πραγματικά οφέλη της γήρανσης.
Αυτά περιλαμβάνουν συχνότερα τη σοφία που αποκτάται από τις εμπειρίες της ζωής, το να έχει κανείς χρόνο να ακολουθήσει ενδιαφέροντα που είχε καθυστερήσει από καιρό, να ταξιδέψει και να απολαύσει στιγμές με τους αγαπημένους του.
Το να “αγκαλιάσουμε” την ομορφιά της γήρανσης σημαίνει να αγκαλιάσουμε την ίδια τη ζωή σε όλα της τα στάδια.
Καλλιεργώντας μια θετική νοοτροπία, δίνοντας προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα, παραμένοντας δραστήριοι και αφοσιωμένοι, καλλιεργώντας τις σχέσεις και γιορτάζοντας τα επιτεύγματά μας, μπορούμε να περιηγηθούμε στο ταξίδι αυτό με ψυχραιμία, αξιοπρέπεια και βαθιά εκτίμηση για τον πλούτο των μεταγενέστερων κεφαλαίων της ζωής μας.
Δέκα τρόποι που βοηθούν να αποδεχτούμε αυτή τη νέα μας πραγματικότητα:
1. Θετική νοοτροπία:
Το να αποδεχτούμε τη γήρανση ξεκινά με την υιοθέτηση μιας θετικής νοοτροπίας απέναντί της.
Αντί λοιπόν να εστιάζετε στις σωματικές αλλαγές που έρχονται με την ηλικία, επικεντρωθείτε στον πλούτο των εμπειριών, των αναμνήσεων και των μαθημάτων που συσσωρεύονται με τα χρόνια. Αναγνωρίστε ότι κάθε ρυτίδα αφηγείται μια ιστορία και κάθε γκρίζα τρίχα είναι ένα παράσημο τιμής που κερδήθηκε μέσα από μια καλή ζωή.
2. Προτεραιότητα αυτοφροντίδα:
Η φροντίδα της σωματικής, πνευματικής και συναισθηματικής σας ευεξίας γίνεται όλο και πιο σημαντική όσο μεγαλώνετε.
Θέστε την αυτοφροντίδα σε προτεραιότητα, τρέφοντας το σώμα με θρεπτικά τρόφιμα, περπατωντας με μουσικη, αρκετο υπνο και διαχειριση του άγχους.
3. Μείνουμε δραστήριοι:
Η γήρανση δεν χρειάζεται να σημαίνει επιβράδυνση. Μείνετε δραστήριοι και αφοσιωμένοι στη ζωή, ακολουθώντας δραστηριότητες που σας δίνουν χαρά και ικανοποίηση.
Ταξίδια, εθελοντισμός, μια νέα δεξιότητα, ελευθερος χρόνος με τους αγαπημένους , θα σας κρατήσει ζωντανούς και γεμάτους ενέργεια.
4. Αγκαλιάστε την αλλαγή:
Καθώς γερνάτε, μπορεί να αντιμετωπίσετε αλλαγές στις φυσικές σας ικανότητες, τις σχέσεις και τον τρόπο ζωής σας.
Αγκαλιάστε αυτές τις αλλαγές ως φυσικές πτυχές της διαδικασίας γήρανσης αντί να αντιστέκεστε σε αυτές.
Η προσαρμοστικότητα και η ανθεκτικότητα είναι το κλειδί για να περιηγηθείτε στις μεταβάσεις της ζωής με χάρη και αποδοχή.
5. Φροντίστε τις σχέσεις σας:
Η καλλιέργεια ουσιαστικών σχέσεων με την οικογένεια, τους φίλους και τα μέλη της κοινότητας είναι απαραίτητη για τη συναισθηματική ευημερία σε κάθε ηλικία.
Επενδύστε χρόνο και προσπάθεια για την ανάπτυξη και διατήρηση αυτών των σχέσεων, εκτιμώντας τις κοινές στιγμές και τους δεσμούς που δημιουργούνται, περιβάλλοντας τον εαυτό σας με ανθρώπους που σας ανεβάζουν και σας υποστηρίζουν στο ταξίδι σας.
6. Γιορτάστε επιτεύγματα:
Αφιερώστε χρόνο για να αναλογιστείτε τα επιτεύγματα και τα ορόσημα της ζωής σας.
Γιορτάστε τις επιτυχίες, μικρές και μεγάλες, που διαμόρφωσαν αυτό που είστε σήμερα.
Η γήρανση δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να μείνετε στις τύψεις ή στις χαμένες ευκαιρίες, αλλά μάλλον για να εκτιμήσετε όλα όσα έχετε καταφέρει και ξεπεράσει.
7. Ασπαστείτε τη σοφία:
Με την ηλικία έρχεται η σοφία, η οποία αποκτάται μέσα από τις εμπειρίες που έχετε ζήσει και τα μαθήματα που έχετε πάρει στην πορεία.
Αγκαλιάστε τη σοφία που έρχεται με τη γήρανση, αναγνωρίζοντας την αξία των γνώσεων και των προοπτικών σας.
Μοιραστείτε τις γνώσεις σας και καθοδηγήστε άλλους που μπορούν να επωφεληθούν από την καθοδήγηση και τη σοφία σας.
8. Βρείτε νόημα και σκοπό:
Η γήρανση μπορεί να είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας, που σας ωθεί να προβληματιστείτε σχετικά με τις αξίες, τα πιστεύω και τον σκοπό της ζωής σας.
Εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία να εξερευνήσετε τι πραγματικά έχει σημασία για εσάς και βρείτε τρόπους να συνεισφέρετε στον κόσμο με ουσιαστικό τρόπο.
Ασχοληθείτε με δραστηριότητες που φέρνουν ικανοποίηση και σκοπό στη ζωή σας.
9. Εξασκηθείτε στην ευγνωμοσύνη:
Καλλιεργήστε μια στάση ευγνωμοσύνης για τις ευλογίες στη ζωή σας, μικρές και μεγάλες. Αφιερώστε χρόνο κάθε μέρα για να εκτιμήσετε την ομορφιά της παρούσας στιγμής και την αφθονία που σας περιβάλλει.
Η ευγνωμοσύνη έχει τη δύναμη να αλλάξει την προοπτική σας και να ενισχύσει τη συνολική σας ευημερία, επιτρέποντάς σας να αγκαλιάσετε τη γήρανση με χάρη και ευγνωμοσύνη.
10. Απολαύστε το ταξίδι:
Τελικά, η γήρανση είναι ένα φυσικό και αναπόφευκτο μέρος του ταξιδιού της ζωής. Αντί να το φοβάστε, απολαύστε το ως ένα προνόμιο που αρνούνται πολλοί. Προσεγγίστε κάθε μέρα με μια ανοιχτή καρδιά, γεμάτη περιέργεια, που αδημονεί να αδράξει τις ευκαιρίες που φέρνει η ζωή και η κάθε νέα μέρα, ακόμα κι αν αυτή σας βρίσκει λίγο λιγότερο ανθεκτικούς.
Καθεσαι σπιτι σου με βαριες σκεψεις οτι κανεις δεν σε θελει. Οτι απεμεινες μονος κι ερημος.
Η κατάθλιψη σου λέει ότι είσαι μόνος σου. Ότι κανείς δεν σε καταλαβαινει και ότι τα προβλήματά σου είναι χειρότερα από τα προβλήματα των άλλων.
Η κατάθλιψη σου λέει ότι υπερβάλλεις συνεχώς, ότι αντιδράς χωρίς λόγο, ότι κανένας δεν θα σε πιστέψει και κανένας δεν σε συμπαθεί.
Η κατάθλιψη σου λέει ότι όλοι θα σε παρατήσουν—και πως, όταν συμβεί αυτό, θα φταις εσύ για όλα.
Η κατάθλιψη σου λέει ότι είσαι ένα βάρος.
Στους φίλους σου, στην οικογένειά σου, σ ολόκληρο τον κόσμο.
Σου λέει πως δεν αξίζεις αυτά που επιθυμείς, και ότι δεν θα τα αποκτήσεις ποτέ.
Η κατάθλιψη σε πείθει να μισήσεις τον εαυτό σου, και σε πείθει ότι όλοι οι υπόλοιποι σε μισούν.
Σου λέει πως ό,τι κάνεις είναι λάθος, σε ρίχνει στα πατώματα χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί τις περισσότερες φορές.
Η κατάθλιψη σε κάνει να βλέπεις πόσο ευτυχισμένοι είναι οι άλλοι, σου κρύβει πόσο επιφανειακά είναι αυτά που βλέπεις.
Δεν σε αφήνει να σκεφτείς ότι όλοι υποφέρουν, ο καθένας με τον τρόπο του
Η κατάθλιψη σου λέει ψέματα και παίζει με κάθε ανασφάλεια που είχες ποτέ, αργά το βράδυ που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς…και όταν ξυπνάς το πρωί, κουρασμένος, με λιγοστό ύπνο, σου λέει ότι είσαι ανίκανος που δεν μπορείς να λειτουργήσεις, που σέρνεσαι ενώ θα έπρεπε να πετάς.
Η κατάθλιψη σε κάνει να παραμελείς τον εαυτό σου.
Σου λέει ότι δεν χρειάζεται να πλύνεις το πρόσωπό σου το πρωί, γιατί κανείς δεν θα το προσέξει, και μετά σε κάνει να φοβάσαι ότι είσαι ο πιο βρώμικος άνθρωπος που περπατά στην πόλη.
Η κατάθλιψη σε κάνει να ξεχνάς να φας, και μετά απ’ την πείνα να το παρακάνεις. Και μετά σου δίνει για επιδόρπιο ενοχές.
Η κατάθλιψη σου λέει πως ό,τι έχεις καταφέρει είναι μικρό και τιποτένιο. Σε ρωτάει ευθέως αν βρίσκεις κάτι που να αξίζει σε όλη σου την ζωή, κι έπειτα απαντάει για ‘σένα.
Σε φιμώνει και σε αναγκάζει να την ακούς, σαν τον πιο εγωμανή δικτάτορα.
Η κατάθλιψη σε κάνει να πιστεύεις πως η εξάντληση είναι φυσιολογική, κι ότι οι μέρες που ξυπνάς και νιώθεις καλά είναι σημάδια πως κάτι χειρότερο θα ακολουθήσει.
Σε κάνει να φοβάσαι τις σκιές πίσω από κάθε γωνία, και τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι, και σου λέει πως όλα αυτά έχουν το πρόσωπό σου.
Η κατάθλιψη σου λέει ότι θα ήταν καλύτερο να τα παρατούσες, τι προσπαθείς ακόμα να πετύχεις;
Η κατάθλιψη σου λέει ότι ένα κομμάτι μέσα σου είναι άδειο, κι ας βλέπεις τα σημάδια της κατάληψης που έχει κάνει σε κάθε σημείο του κορμιού σου.
Η κατάθλιψη σου λέει πως είσαι κακός άνθρωπος, εγωιστής και μνησίκακος. Και κάθε φορά που ακούς το αντίθετο από έναν άνθρωπο που σε αγαπά, η κατάθλιψη σου λέει πως όλα είναι ψέματα, και πως είσαι ένας υποκριτής που κοροϊδεύει τους ανθρώπους.
Η κατάθλιψη δεν σου λέει πως όλα αυτά είναι ψέματα. Πως αν, για ένα λεπτό, κλείσεις τα αυτιά σου και στρέψεις την προσοχή σου αλλού, χάνει όλη την δύναμή της.
Πως είναι κομμάτι σου, και τα κομμάτια σου τα ορίζεις και τα ελέγχεις μόνο εσύ.
Η κατάθλιψη δεν σου λέει πως δεν είναι ντροπή να ζητάς βοήθεια, πως η βοήθεια μπορεί να είναι ακόμα κι ένα χαμόγελο, αν ξέρεις να το εκτιμάς όπως του αξίζει.
Ένας άνδρας έπεσε από μπαλκόνι διαμερίσματος τετάρτου ορόφου πολυκατοικίας το πρωί της Τρίτης 23 Απριλιου 2024
Αυτοι που σκέφτονται την αυτοκτονία, την θεωρούν ως τη μόνη λύση στον αφόρητο ψυχικό πόνο που βιώνουν.
Όλοι αισθανόμαστε μοναξιά, θλίψη, ανημποριά και απελπισία καποιες στιγμες .Ο θάνατος, η διάλυση μίας σχέσης, η έλλειψη αυτοπεποίθησης, αισθήματα αναξιότητας , οικονομικές δυσκολίες, και κυριως η ασχημη κατασταση της υγειας κι οι αρρωστιες, αποτελούν προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε κάποια στιγμή της ζωής μας.
Οπως κι ενας Γιατρός που νοσηλευόταν στο Θριάσιο νοσοκομείο με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας στη Β’ Παθολογική Κλινική του με διαβήτη και μη αντέχοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας του, αυτοκτόνησε πέφτοντας από τον τέταρτο όροφο.
Η προσωπική ερμηνεία για μία τετοια καταστάση ,καθορίζει την ένταση των συναισθημάτων, αλλά και τις αντιδράσεις του αυτόχειρα.
Όσοι νιώθουν αβοήθητοι κι απελπισμένοι, φτάνουν να θεωρούν την αυτοκτονία ως τη μόνη λύση.
Οι αυτοχειρίες, υπηρξαν πανάρχαιο φαινόμενο, τό οποίο αποδίδεται πολλές φορές μέ τήν φράση : απονενοημένο διάβημα πού δηλώνει μιά πράξη πού γίνεται μέ απόνοια ρήμα απονοέομαι δηλαδή μέ έλλειψη λογικής καί μέ απελπισία.
Η αυτοκτονία στήν ουσία είναι έλλειψη νοήματος ζωής δείχνει μιάν ανερμάτιστη ζωή.
Ο αυτόχειρας, αρνούμενος τό δώρο τής ζωής,δηλώνει εμπράκτως τήν πίστη του ότι η ζωή δέν τού αξίζει.
Πρόκειται γιά τήν παραδοχή τής ύστατης αποτυχίας.
Οπότε, εκείνο πού δίνει τό έναυσμα στόν αυτόχειρα νά βλάψη τόν εαυτό του είναι η ¨μοναξιά ¨η αίσθηση ότι δέν ανήκει κάπου.
Η Εκκλησία τωρα, για να δουμε και την αλλη πλευρα, θεωρεί ότι η ζωή είναι δώρο τού Θεού καί επομένως δέν μπορεί νά τήν αφαιρέση ο άνθρωπος, αλλά έχει ο Θεός αποκλειστικότητα γι’ αυτήν.
Εκείνος πού έχει τάσεις αυτοκτονίας δέν πιστεύει στόν Θεό ή είναι άρρωστος καί έχει σύγχυση φρενών.
Μακαρι να μπορουσαμε νά δούμε τήν προσφορά τής Εκκλησίας όχι μόνον σε φαγητό καί οικονομική υποστήριξη, αλλά καί στόν ψυχολογικό καί κυρίως στόν πνευματικό τομέα.
Ας μην ξεχναμε πως η Εκκλησία είναι ένα
πνευματικό θεραπευτήριο πού νοηματοδοτεί την ανθρώπινη ζωη.
Αυτο ακουμε πολλες φορες απ τον Μητροπολιτη Ναυπακτου, που μιλα μεσα απ την βαθυτατη θεολογικη και θεραπευτικη του πειρα.
Τετριμμένες, ανευ ιδιαιτερας αξιολογησης θεωρούνται οι απλές δραστηριότητες που κάνουμε τόσο συχνά, ώστε γίνονται ρουτίνα.
Το παραδοξο ειναι οτι πολλες φορες, παρά το γεγονός ότι τις κάνουμε τακτικά, έχουμε την τάση να τις ξεχνάμε.
Σχεση..Μνήμης και καθημερινων δραστηριοτητων..
Ερευνητές μελετησαν πιθανούς λόγους που ωρισμενοι τείνουν να ξεχνούν κάποια πράγματα που κάνουν τακτικά.
Οπως , να κλειδώνουν την πόρτα του σπιτιού όταν φεύγουν για τη δουλειά ή τους κωδικους πρόσβασης στα email ή smartphone τους.
Σύμφωνα με τους ερευνητές,
τα συναισθήματά είναι αυτά που επηρεάζουν την λειτουργική μνήμη μας.
Οι τετριμμένες δραστηριότητες καταντουν ρουτίνα από την οποία αποχωριζόμαστε:
τις κάνουμε αυτόματα ή ασυνείδητα χωρίς να σκεφτόμαστε, επειδή είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με το να τις κάνουμε, που όταν αρχίζουμε να τις αναλύουμε, δεν είμαστε σίγουροι για το τι να κάνουμε.
Ετσι, έδειξαν φωτογραφίες σε 38 συμμετέχοντες ,για να ελέγξουν την μνήμη τους.
Καποια απ τα οπτικά στοιχεία ήταν τα ίδια, ενώ άλλα εντελώς νέα.
Μερικές από τις εικόνες ήταν παρόμοιες μεταξύ τους, όμως άλλες ήταν δύσκολο να διακριθούν.
Τα πανομοιότυπα γραφικά σχεδιάστηκαν για να εμποδίζουν την εύκολη ανάκληση μνήμης, περίπου όπως στις τετριμμένες καθημερινές πράξεις, όπως το κλείσιμο μιας πόρτας.
Οι φωτογραφίες οπου οι συμμετέχοντες ήταν πιο πιθανό να θυμούνται ήταν οι πιο ξεχωριστές, σύμφωνα με την μελέτη.
Οι φωτογραφίες με επίκεντρο τους ανθρώπους, πολύχρωμες και ακατάστατες, ήταν εκείνες που οι συμμετέχοντες θυμήθηκαν πιο εύκολα.
Ακόμα κι αν μια εικόνα απομνημονεύεται, αυτό δεν υποδεικνύει πάντα το ποιες ακριβώς πληροφορίες αυτής της εικόνας αποτυπώνονται στην μνήμη μας.
Ενας άλλος παράγοντας που μπορεί να κάνει μια εικόνα αξέχαστη είναι το συναίσθημα.
Στην έρευνα, οι ερευνητές απέδειξαν ότι :
το συναίσθημα αλληλεπιδρά με την μνήμη για το πόσο διακριτή γίνεται μια ανάμνηση.
Ένας άλλος λόγος που τείνουμε να ξεχνάμε πράγματα είναι λόγω της ικανότητας του εγκεφάλου μας.
Η χωρητικότητά του είναι περιορισμένη, επομένως δεν μπορούμε να θυμηθούμε τα πάντα λεπτομερώς.
Η ανάκληση καθημερινών αναμνήσεων μπορεί να είναι δύσκολη καθώς είναι δύσκολο να διακρίνουμε ξεχωριστές μνήμες από πάρα πολλά παρόμοια γεγονότα.
Ο Alexander Easton, καθηγητής νευροεπιστήμης στο πανεπιστήμιο Durham, είπε ότι θα μπορούσαμε να το ξεπεράσουμε μέσω “ρουτινών”.
Για παράδειγμα, το να αφηνουμε τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο ίδιο σημείο κάθε φορά που μπαίνουμε στο σπίτι μας διευκολύνει να τα εντοπίσουμε αργότερα.
Δεν θα χρειάζεται να θυμομαστε πού βάζουμε τα πράγματα,
Αρκεί να θυμομάστε απλά πού τα βάζουμε συνήθως και να τηρουμε αυτή τη ρουτίνα.
Επηρεάζει ανθρώπους μέσης και μεγάλης ηλικίας, αλλα και νεανικές μορφές, όπου υπάρχει γενετικό υπόβαθρο.
Οι κλινικές εκδηλώσεις είναι κινητικές,
με τρόμο, δυσκαμψία και βραδυκινησία, καθώς και
μη κινητικές, με συχνές εκδηλώσεις διαταραχών του ύπνου και του αυτονόμου νευρικού συστήματος, κατάθλιψη, άγχος και υποσμία.
Συνδυάζεται και με νοητικές διαταραχές, που συνήθως είναι ήπιες, τουλάχιστον στα αρχικά στάδια.
Αντιμετωπίζεται με επιτυχία με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ιδιαίτερα όσον αφορά τις κινητικές εκδηλώσεις.
Βασίζεται στην υποκατάσταση του ελλείμματος ντοπαμίνης που χαρακτηρίζει τη νόσο.
Η ντοπαμίνη παράγεται από τους νευρώνες της μέλαινας ουσίας που εκφυλλίζονται σ αυτή την πάθηση.
Παρκινσονισμός
Πρόκειται για την κλινική εικόνα ασθενών που παρουσιάζουν δυσκαμψία, δηλαδή αντίσταση στις παθητικές κινήσεις που εκτελεί ο εξετάζων, και βραδυκινησία, δηλαδή βραδύτητα στις κινήσεις, ιδιαίτερα τις επαναλαμβανόμενες, παρά την φυσιολογική μυϊκή ισχύ.
Συχνά συνδυάζεται με δυσκολία στην βάδιση, με τα χαρακτηριστικά μικρά, συρόμενα βήματα, και
Υπομιμία, δηλαδή μείωση της εκφραστικότητας του προσώπου.
Μπορεί να συνυπάρχει τρόμος.
Ο Παρκινσονισμός είναι μια κλινική κατάσταση που μπορεί να υποκρύπτει πολλά αίτια.
Συνηθέστερα, πρόκειται για την κλασσική νόσο Πάρκινσον, αλλά η κλινική εικόνα μπορεί να οφείλεται και σε εγκεφαλικές αγγειακές βλάβες (Αγγειακός Παρκινσονισμός), σε λήψη φαρμάκων (Φαρμακευτικός Παρκινσονισμός),
σε Υδροκέφαλο, καθώς και σε μια σειρά από άλλα Νευροεκφυλιστικά Νοσήματα.
Άτυπα Παρκινσονικά Σύνδρομα
Πρόκειται για νευροεκφυλιστικά νοσήματα όπου εμφανίζεται Παρκινονισμός σε συνδυασμό με άλλες νευρολογικές εκδηλώσεις που υποδηλώνουν την πιο εκτεταμένη προσβολή του νευρικού συστήματος. Τα νοσήματα αυτά δεν έχουν ικανοποιητική ανταπόκριση στην θεραπεία υποκατάστασης με ντοπαμινομιμητικά φάρμακα, και δεν έχουν καλή πρόγνωση.
Άλλες ονομασίες για τα σύνδρομα αυτά είναι
Επαυξημένα Παρκινσονικά Σύνδρομα, ή Parkinson-plus.
Οι επιμέρους κλινικές οντότητες είναι
α) Ατροφία Πολλαπλών Συστημάτων (MSA), με προσβολή του Αυτονόμου Νευρικού, του Παρεγκεφαλιδικού και του Πυραμιδικού Συστήματος,
β) η Προϊούσα Υπερπυρηνική Παράλυση (PSP), όπου χαρακτηριστικά εμφανίζονται διαταραχές οφθαλμοκινητικότητας και ισορροπίας, με πρώιμες πτώσεις, και
γ) το Φλοιοβασικό Σύνδρομο (CBS), όπου συνυπάρχουν έντονες διαταραχές των ανώτερων λειτουργιών, και ιδιαίτερα του τύπου της απραξίας ή των διαταραχών λόγου.
Τρόμος
Πρόκειται για εκκρεμοειδή κίνηση (τρέμουλο) μέλους του σώματος γύρω από ένα κέντρο βάρους.
Μπορεί να εμφανίζεται στην ηρεμία, ή σε συγκεκριμένες θέσεις ή κινήσεις και χαρακτηρίζεται ανάλογα.
Πιο συχνά εμφανίζεται
στα χέρια ή στο κεφάλι.
Μπορεί να είναι η πρώτη εμφάνιση της νόσου Πάρκινσον, ιδιαίτερα εάν είναι ο χαρακτηριστικός μονόπλευρος τρόμος ηρεμίας.
Συχνά πρόκειται για πιο καλοήθεις καταστάσεις, όπως
ιδιοπαθής τρόμος, δυστονικός τρόμος ή τρόμος φαρμακευτικής ή μεταβολικής αιτιολογίας.
Δυστονία
Πρόκειται για ανώμαλη σύσπαση ομάδας μυών, που οδηγεί σε ανώμαλη συστροφική κίνηση ή θέση μελών του σώματος.
Συνηθέστερες μορφές είναι
οι εστιακές δυστονίες, που παραμένουν εντοπισμένες, όπως
το σπασμωδικό ραιβόκρανο,
ο βλεφαρόσπασμος, και
ο σπασμός των γραφέων
Οι μορφές αυτές έχουν γενικά καλή ανταπόκριση σε τοπικές ενέσεις αλλαντιοτοξίνης.
Σπανιότερες είναι οι γενικευμένες δυστονίες, που συχνά είναι γενετικής αιτιολογίας, και μπορούν να αντιμετωπιστούν με από του στόματος φαρμακευτική αγωγή, ή, σε βαριές περιπτώσεις, με Εν τω Βάθει Εγκεφαλική Διέγερση (DBS).
Υπερκινησίες
Πρόκειται για υπερβολικές ακούσιες κινήσεις που είτε εμφανίζονται στην ηρεμία, είτε παρεμβαίνουν κατά την διάρκεια εκουσίων κινήσεων. Υπάρχουν διάφορες μορφές ανάλογα με την φαινομενολογία τους.
Στις υπερκινησίες κατατάσσονται κατά κύριο λόγο
τα τικ, η χορεία, η δυστονία, και ο μυόκλονος.
Σε αρκετές υπερκινητικές καταστάσεις, υπάρχει συνδυασμός των ανωτέρω κινητικών διαταραχών.
Μυόκλονος
Πρόκειται για αστραπιαία, σύντομη, απότομη κίνηση μέλους του σώματος, σαν τίναγμα.
Μπορεί να εμφανίζεται μεμονωμένα ή κατά συρροή σε διάφορα μέρη του σώματος.
Μπορεί να είναι φυσιολογικός, αλλά μπορεί να υποδηλώνει και σοβαρά υποκείμενα νοσήματα, όπως βαριές μεταβολικές παρεκτροπές ή νευροεκφυλιστικά νοσήματα.
Η θεραπεία για την μείωση των κινήσεων βασίζεται στην αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας, αλλά και σε συμπτωματική φαρμακευτική αγωγή.
Χορεία
Πρόκειται για μια μορφή υπερκινησίας που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες ακούσιες κινήσεις, που μεταφέρονται από το ένα μέρος του σώματος σε άλλο, χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί ακριβώς ποια θα είναι η επόμενη κίνηση.
Τα αίτια είναι ποικίλα, και διακυμαίνονται από γενετικά/κληρονομικά, όπως είναι
η νόσος του Huntington,
μέχρι φαρμακευτικά ή ανοσολογικά. Η θεραπεία για την μείωση της χορείας βασίζεται στην αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας, αλλά και σε συμπτωματική φαρμακευτική αγωγή.
Προχωρημένη νόσος Πάρκινσον
Πρόκειται για την φάση εκείνη όπου η ποιότητα ζωής του ασθενούς με νόσο Πάρκινσον επηρεάζεται σημαντικά από τις συσσωρευόμενες κινητικές και μη κινητικές εκδηλώσεις της νόσου. Χαρακτηριστικά, η ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή καθίσταται ασταθής, και ο ασθενής παρουσιάζει διαστήματα “off”, όπου επανεμφανίζεται σημαντικός Παρκινσονισμός, εναλλασσόμενα με διαστήματα φαρμακοπεαγόμενων υπερκινησιών.
Για τις κινητικές αυτές επιπλοκές, υπάρχουν διαθέσιμες παρεμβατικές θεραπείες, όπως η χορήγηση
αντλίας απομορφίνης ή ντουντόπα και
η Εν τω Βάθει Εγκεφαλική Διέγερση (DBS).
Γενετικές Μορφές Νόσου Πάρκινσον
Η νόσος Πάρκινσον είναι συνήθως σποραδική, δηλαδή δεν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.
Στο 10-20% των περιπτώσεων όμως υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, που μπορεί να σημαίνει κληρονομική-γενετική μορφή της νόσου.
Ιδιαίτερα σε άτομα νέας ηλικίας, κάτω των 40 ετών, η εμφάνιση της νόσου θέτει σοβαρά την πιθανότητα να πρόκειται για γενετική μορφή.
Γενετικές μορφές μπορεί να εμφανιστούν ακόμη και σε σποραδικά περιστατικά, πάλι συνηθέστερα με σχετικά πρώιμη ηλικία έναρξης.
Τα τελευταία έτη έχουν ανακαλυφθεί πολλά γενετικά αίτια για τη νόσο Πάρκινσον, με μεταλλάξεις σε διάφορα γονίδια, όπως
της α-συνουκλεΐνης, του LRRK2, της Parkin, του GBA και άλλων.
Τέτοιες μεταλλάξεις δεν είναι σπάνιες στον Ελληνικό πληθυσμό, ιδιαίτερα της α-συνουκλεΐνης και του GBA.
Η κλινική εικόνα και η πορεία διαφέρει ανάλογα με τις μεταλλάξεις και το συγκεκριμένο γονίδιο, αλλά υπάρχει ποικιλομορφία ακόμη και μέσα στις οικογένειες με την ίδια μετάλλαξη.
Η γενετική διάγνωση της νόσου έχει σημασία σε αυτά τα περιστατικά όχι μόνο για τον οικογενειακό προγραμματισμό και την εκτίμηση της πρόγνωσης των ασθενών, αλλά και γιατί μπορεί να ληφθεί υπ’ όψιν για συγκεκριμένες θεραπευτικές επιλογές, και πολύ περισσότερο για την ένταξη σε αναδυόμενες κλινικές μελέτες που εφαρμόζονται σε συγκεκριμένες γενετικές μορφές της νόσου, στα πλαίσια της φαρμακογενομικής.
Τραγικο καινοφανες φαινομενο οι γυναικοκτονιες. Χαρακτηριζει την τραγικοτητα των ανθρωπινων σχεσεων.
Ο ανδρας σκοτωνει την γυναικα του . Κι ομως αυτοι οι ανθρωποι καποτε ειχαν αγαπηθει παραφορα. Τι συνεβη;
Κατι παρομοιο δεν βρισκουμε στο ζωϊκο βασιλειο.
Απ την αλλη πλευρα, ενα ζευγάρι Καρατζάδων sterna caspia στην λίμνη της Καστοριάς πιθανόν αποκαμωμένο απο το μακρινό ταξίδι δεν άντεξε. Ξεψύχησαν το ένα στην αγκαλιά του άλλου.
Οι Καρατζάδες ενηλικιώνονται στο τέταρτο έτος της ηλικίας τους, είναι μονογαμικό είδος,το ζευγάρι δεν χωρίζει ποτέ όσο ζει.
Μαζί κλωσάνε και τα αυγά τους για 22 μέρες, εναλλάξ.
Στο στερνό τους αυτό ταξίδι απο την Αφρική για τις χώρες του βορρά έκαναν μια στάση στην μικρή λίμνη της Καστοριάς όπου έμελλε να είναι και η τελευταία τους.
Μετά απο χιλιάδες μίλια, μετα απο πάρα πολλά ταξίδια κινδύνους καθημερινούς, γεμάτο απο εχθρούς, το ταξίδι τους έφτασε στο τέλος.
Με όσες δυνάμεις τους απέμειναν σύρθηκαν ο ένας πλάι στον άλλον και ξεψύχησαν αγκαλιά όπως ήταν σε όλη τους την ζωή διδάσκοντάς μας τι θα πει πραγματική αγάπη και αφοσίωση.
Μπακαλιάρος υγραλατος. Ειναι μια προταση με πολλους αποδεκτες, μια κι εχει περασει στις μνημες μας. Αφού τον ξαλμυρίσουμε , δύο 24ωρα, δικη μου προταση να τον κάνουμε στον ατμο .Γίνεται πεντανόστιμος .
Θα χρειαστούμε 2 φιλέτα μπακαλιάρου,στο μέγεθος της παλάμης για κάθε μέλος της οικογένειας, 1 κιλό για τέσσερα άτομα
Και να ξέρετε ο παστός μπακαλιάρος φτουράει, δηλαδή το ένα κιλό αφού ξαλμυρίσει γίνεται 1,350.
Στον ατμομάγειρά μας, αφού βάλουμε τα κομμάτια στο καλάθι προσθέτουμε και λίγο δενδρολίβανο, ή θρουμπί.
Τα ατμοβράζουμε για 20 λεπτά.
Οταν είναι έτοιμος ο μπακαλιάρος τον σερβίρουμε στα πιάτα ετοιμάζοντας σ ένα σέικερ ελαιόλαδο, χυμό λεμόνι, δενδρολίβανο μουστάρδα dijon, και μπουκοβο καυτερό.
Είναι ένα πιάτο νόστιμο και ισορροπημένο σε πρωτεϊνη
αν μάλιστα έχουμε και μια σαλάτα με μαρούλι κρεμμυδι ρόκα ραδικια ζοχους Τότε ολοκληρώνεται η ευωχια.
Χαιρετε.
Υ.Γ. Για τους παραδοσιακους,μπακαλιάρος σκορδαλιά.Ομως να θυμάσθε: ηδονη οδυνη.Το δίδυμο που κυριαρχει στη ζωή μας.
Θα απολαύσουμε το έδεσμα, αλλά θα το πληρώσουμε μετά, πολλαπλώς.Η επιλογή δική μας.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
true love 