Η χαρά του Χριστιανού είναι σιωπηλή και γαλήνια Δεν είναι θορυβώδης και ανήσυχη, δεν ξεσπά σε γέλια και κραυγές.Η εν Χριστω χαρα δεν φαινεται απο εξωτερικα σημαδια, μονον ακτινοβολει με τροπο χαρακτηριστικό και αγαπητικό.
Η αληθινή χαρά του Χριστιανου συνδέεται με την ευλογημένη θλίψη της μετανοίας,
γιατι μονο μεσω της θλιψεως αυτης και του σταυρου ερχεται ο ανθρωπος σε επαφη
με τον θεο,Που Ειναι Η Μοναδικη Πηγη Της Χαρας.
Έτσι έζησαν οι άνθρωποι του Θεού και έτσι μας δίδαξαν να ζούμε κι εμείς την πίστη μας.
Ο αμετρος γελωτας δεν φανερωνει γνησια χαρα παρα εχει σκοπο τη φυγη απο
την αληθινη κατασταση του ανθρωπου, μεσα Απο Ενα Τεχνητο Προσωπειο.
Δεν Καλλιεργει Την Ψυχη Προς Σωτηρια.
“Ουαι Υμιν Οι Γελωντες Νυν, Οτι Πενθησετε Και Κλαυσετε”
Πένθους Ο Παρών Καιρός, Και Θλίψεως και δουλαγωγίας, και αγώνων και ιδρώτων,
σύ δε γελάς;
Ο άνθρωπος Που Αγωνίζεται Στη Ζωή Του έχει κάθε στιγμή συναίσθηση της αδυναμίας του και της ελαχιστότητάς του μπροστά στη δόξα του Θεού. Έτσι, δεχόμενος την ευλογία, τη χάρη και το άμετρο έλεος του Θεού είναι ταυτόχρονα γεμάτος συστολή και θλίψη για την αστοχία και την αναξιότητά του. Γνωριζει Οτι τις δωρεες που του χαριστηκαν μπορει να τις χασει κι αυτο τον συνεχει και τον γεμιζει σεμνοτητα και σοβαροτητα. Ει Τοινυν Φως Ειναι Βουλει, μισει την ευτραπελιαν και την περιφοραν του γελωτος,μας λεγει ο Αγιος Ισιδωρος Ο Πηλουσιωτης, ενώ στην αγία Γραφή διαβάζουμε: Μωρος εν γελωτι ανυψοι φωνην αυτου, ανηρ δε πανουργος (δηλαδη φρονιμος) μολις ησυχη μειδιασει,Αυτό, δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί που ακολουθούν τον Χριστό συνθλίβονται μέσα στη λύπη.
Πρεπει Να Ξεχωρισουμε Αναμεσα Στη Χριστιανικη Σοβαροτητα, Που Ειναι Γεματη Ελπιδα, Πραοτητα Και Γαληνη, Και Στην Σκυθρωποτητα Του Τεθλιμμενου, Που Στερειται Τη Χαρα.
“Γινου Σ υ ν ν ο υ ς ”, Μας Διδασκει Ο Αγιος Ιωαννης Της Κλιμακος,“Δεδοικασι Γαρ Συννοιαν Οι Δαιμονες,ως Οι Κλεπται Τους Κυνας”.
Η εν Χριστώ χαρά είναι δώρο του αγίου Πνεύματος και γι’ αυτό δεν συμβαδίζει με την αστοχία της αμαρτίας,που απομακρύνει τον άνθρωπο από τη δωρεά του Θεού. Αγώνας για τη χαρά είναι αγώνας ενάντια στην αμαρτία. Στον μικρό Παρακλητικό Κανόνα διαβάζουμε την παρακάτω προσευχή:
“Χαρας Μου Την Καρδιαν Πληρωσον Παρθενε , Η Της Χαρας Δεξαμενη Το Πληρωμα, Της Αμαρτιας Την Λυπην Εξαφανισασα”.
Ο Χριστος Μας Διδασκει Οτι Αν Θελουμε Να Τον Ακολουθησουμε Οφειλουμε Να Σηκωσουμε Με Χαρα Ενα Σταυρο Θλιψεως.Ειναι Ο Σταυρος Της Ελευθεριας Απο Την Εμπαθεια Του Εγωϊσμου Και Της Φιλαυτιας.Στο εκκλησιαστικό λεξιλόγιο καθιερώθηκε η λέξη Χαρμολύπη που Εκφραζει Ολο Το Μυστηριο Της Εν Χριστω Ζωης. Χαρά χωρίς τη λύπη της μετανοίας, δεν είναι χαρά εν Χριστώ. Χαρά και λύπη είναι και τα δύο δώρα του αγίου Πνεύματος αχώριστα, έτσι που αν λείπει το ένα από την ψυχή μας,το άλλο παύει να είναι κατά Θεόν. Η λύπη για τις αμαρτίες χωρίς την χαρά της ελπίδας,δεν είναι μετάνοια, αλλά απόγνωση,η χειρότερη από τις αμαρτίες.
Χαίρετε
true love 