Η εορτή των Αγίων Αναργυρων.
Και μόνο ότι εξακολουθούμε να τους τιμούμε αιώνες μετά το μαρτύριό τους, αποδεικνύεται ότι ούτε ο Θεός ούτε οι άνθρωποι ξεχάσαμε την αγάπη τους.
Αυτοί είναι που μας την υπενθυμίζουν, για να αγωνιζόμαστε να την βιώσουμε. Η χριστιανική ζωή και διδασκαλία είναι γεμάτη από αναφορές και βιώματα αγάπης.
Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι αγαπούμε τον εαυτό μας, είτε δημιουργικά είτε καταστροφικά. Ό,τι δεν λειτουργεί εντός μας, συνήθως θεωρούμε ότι δεν υφίσταται σε κανέναν κι αυτό είναι η τραγικότητα της ύπαρξής μας.
Για την πίστη, η αγάπη είναι ο μοναδικός ορισμός του Θεού.
Ο Θεός αγάπη εστί (Α’ Ιωάν. 4, 8). Αυτό συνεπάγεται ότι,επειδή είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού, και εμείς ,θα πρέπει, στη ζωή μας να είμαστε αγάπη.
Δεν είναι ένας συναισθηματικός δρόμος αυτός. Συνήθως η αγάπη θεωρείται το ωραιότερο και δυνατότερο συναίσθημα . Όμως η έννοια του συναισθήματος περιορίζει την αγάπη σε μία πρόσκαιρη και φθαρτή κατάσταση.
Συμφωνα με τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου
Η αγάπη είναι οντολογική,υπαρξιακή κατάσταση Είναι δωρεά του Θεού στον άνθρωπο και μας οδηγεί στη θέωση .
Υπάρχει Και Λειτουργεί Σταυρικά.Καθέτως προς το Θεό και οριζοντίως προς το συνάνθρωπο.
Η αμαρτία όμως έρχεται να αλλοτριώσει την σταυρική διάσταση της αγάπης και να την συνδέσει με την ιδιοτέλεια.
Έτσι τη θέση του Θεού υποκαθιστά ο θεοποιημένος εαυτός μας. Τη θέση του άλλου, οι επιθυμίες και οι ηδονές μας, που τοποθετούνται πιο πάνω από την αγάπη.
Όλη η ζωή του ανθρώπου μέσα στην Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απόπειρά μας να διώξουμε την ιδιοτέλεια και να βρούμε την αγάπη στην πληρότητά της, να γίνουμε υπάρξεις που αγαπούνε, νικώντας τον θάνατο και το κακό Άλλωστε, όπως καθαρά τονίζει ο απόστολος Παύλος η Αγάπη Ουδέποτε Εκπίπτει (Α’ Κορ. 13,8)
Λέει ο Ντοστογιέφσκυ.
Κόλαση είναι το μαρτύριο να μην αγαπάει κανείς
Μπορεί να ¨κάνει φιλανθρωπία¨, να ψωμίζει πάντα τα υπάρχοντά του,αλλά δεν ωφελείται, γιατί η αγάπη δεν έχει γεμίσει την καρδιά του.Πώς μπορούμε να νικήσουμε την κόλαση του να μην αγαπούμε
Η ασκητική ζωή της Εκκλησίας, η νηστεία, η προσευχή, το να αρκείται κανείς στα λιτά και να μπορεί να χαρεί με την κοινωνία με τους ανθρώπους και όχι με την επίδειξη των αγαθών, η εμπιστοσύνη στο Χριστό και στη σχέση μαζί Του, αλλά και η νίκη ακόμη και κατά του εαυτού, των παθών και των δικαιωμάτων αποτελούν την μόνη ίσως ασφαλή οδό προς την αγάπη.
Να νικούμε καθημερινά τις ιδιοτέλειές μας.
Να Χαιρετούμε Αυτούς Που Κανονικά Θα Έπρεπε Να Μας Φέρνουν Αποστροφή.
Να συγχωρούμε όλους εκείνους που ο λογισμός μας μάς λέει ότι μας έβλαψαν και δεν αξίζουν την αγάπη μας.
Να κάνουμε τον αγώνα μας και να αφηνόμαστε στο θέλημα του Θεού.
Οι Άγιοι Ανάργυροι, αποτελούν δείκτες νίκης κατά της ιδιοτέλειας.Γιάτρευαν όχι μόνο τις πληγές του σώματος, με την ιατρική τους επιστήμη και δεινότητα, αλλά κυρίως θεράπευαν τις ψυχές των ασθενών τους δείχνοντάς τους το Χριστό.
Εδώ Έγκειται Ίσως Η Ωραιότερη Αλλά Και Πιο Δύσκολη Διάσταση Της Αγάπης Το συναίσθημα μας κάνει να στρογγυλεύουμε το λόγο μας.
Η αλήθεια στοχεύει στην καρδιά του άλλου. Και αποκαλύπτει τις βαθιές πληγές που ο καθένας φέρει μέσα του.Αυτές που τον κάνουν να αρνείται το Θεό, την σωτηρία, την αγάπη και τον οδηγούν στην παράδοση στην ιδιοτέλεια.
Γι’ αυτό και ουδέποτε εκπίπτει η αγάπη.
Γιατί στοχεύει στην υπαρξιακή αλλαγή αυτού που αγαπάμε και ταυτόχρονα τη δική μας.
Με βάση ιατρικές μελέτες, απ τα πιο σοβαρά Πανεπιστημια του κοσμου,συνειδητοποιούμε πλέον ότι η αγάπη κάνει καλό στην υγεία μας Η προσφορά αγάπης φαίνεται ότι κάνει το ίδιο καλό Και Στη Διαδικασία Της Γήρανσης.
Μία έρευνα σε πάνω από 700 ηλικιωμένους έδειξε ότι η γήρανση ανεστέλλετο,όταν οι άνθρωποι αυτοί προσέφεραν στους άλλους,παρά όταν δέχονταν από τους άλλους αγάπη Οση περισσότερη αγάπη και στήριξη έδιναν, τόσο περισσότερο ωφελούνταν σωματικά.
Όταν δύο άνθρωποι νιώθουν έλξη ο ένας για τον άλλον, διάφορα χημικά στοιχεία στον οργανισμό τους αυξάνουν.’Ενα απ’ αυτά είναι η
Φ α ι ν υ λ ε-θ υ λ α μ ί ν η, η οποία επιταχύνει τη ροή πληροφοριών μεταξύ των νευρικών κυττάρων.
Το ιδιο κι η Ντοπαμίνη, η οποία μας κάνει να νιώθουμε ωραία και η Νορεπινεφρίνη, η οποία διεγείρει την παραγωγή αδρεναλίνης.
Ερευνες στο Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς Institute for HeartMath στην Καλλιφόρνια ,απεκάλυψαν ότι όταν νιώθουμε αγάπη, ή άλλα θετικά συναισθήματα, όπως συμπόνια, φροντίδα, ευγνωμοσύνη, η καρδιά μας στέλνει μηνύματα στον εγκέφαλο που προκαλούν την έκκριση ορμονών, οι οποίες επιδρούν θετικά στην υγεία μας και στη συναισθηματική μας κατάσταση.
Η καρδιά, στην πραγματικότητα παρακολουθεί τη ροή αίματος για να εντοπίσει ορμόνες και μεταφράζει τις ορμονικές πληροφορίες σε νευρολογικές πληροφορίες.
Όταν είμαστε ανήσυχοι, ή στενοχωρημένοι, προκαλείται αρρυθμία ,παρακωλύοντας τη λειτουργία του εγκεφαλικού φλοιού.
Αντιθέτως, όταν έχουμε συναισθήματα όπως αγάπη, ευγνωμοσύνη, εκτίμηση, η καρδιά μας χτυπάει ρυθμικά, διευκολύνοντας τη λειτουργία του φλοιού.
Οι ρυθμικοί καρδιακοί παλμοί δημιουργούν έναν εσωτερικό συγχρονισμό που βελτιώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και χειριζόμαστε την ασθένεια το ίδιο και η ρυθμική μουσική, που συνδιαζεται με περπάτημα.
Επιπλέον, φαίνεται ότι οι ρυθμοί της καρδιάς επηρεάζουν άμεσα το ίδιο το νευρικό μας σύστημα, επιφέροντας μεγαλύτερη αρμονία και ισορροπία.
Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαιρείται σε δύο κλάδους,Έναν Που Επιταχύνει Και Έναν Που Επιβραδύνει Τα Πράγματα. Όταν είμαστε εκτός αγάπης με αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι δύο κλάδοι του συστήματος χάνουν την αρμονική τους συνεργασία.
Οταν είμαστε σε μία μη-αγαπητική κατάσταση ή όταν είμαστε θυμωμένοι με κάποιον, τα δύο ήμισυ του νευρικού συστήματος αποσυγχρονίζονται .
Μοιάζει σαν να πολεμούν το ένα το άλλο: το ένα προσπαθεί να επιταχύνει την καρδιά καθώς το άλλο προσπαθεί να την επιβραδύνει.Αυτό δημιουργεί τον επισφαλή, άνισο καρδιακό ρυθμό. Αυτός, με τη σειρά του, προκαλεί περισσότερη συναισθηματική ένταση στο νευρικό σύστημα και στο νου μας.
Ομως, όταν είμαστε σε κατάσταση αγάπης, οι καρδιές μας λειτουργούν με συνεπείς ρυθμούς πράγμα που επιτρέπει στο σώμα να συνεχίσει τη φυσική του αναγεννητική διαδικασία, αναφέρουν οι ερευνητές.
Η επιστήμη αρχίζει να βρίσκει ακριβώς αποδείξεις ότι
Η Αγάπη Και Η Συμπόνια Δυναμώνουν Το Ανοσοποιητικό Σύστημα.Για παράδειγμα, όταν οι υποκείμενοι στην έρευνα ένιωθαν θυμωμένοι για διάστημα πέντε λεπτών, τα επίπεδα κορτιζόλης αυξάνονταν .
Η κορτιζόλη, γνωστή ως ορμόνη του άγχους, καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Ως αποτέλεσμα, οι άνθρωποι στο πείραμα βίωσαν μειωμένη έκκριση της σπουδαίας ανοσοσφαιρίνης Α (IgA) επί έξι ώρες, Ύστερα Από Θυμό Μόνο Πέντε Λεπτών.
Η έκκριση της IgA λειτουργεί σε πρώτη γραμμή άμυνας του σώματος κατά της ασθένειας.Έτσι, τα χαμηλότερα από τα φυσιολογικά επίπεδα IgA, μας καθιστούν πιο ευάλωτους στα κρυολογήματα, και στις ασθένειες του αναπνευστικού.
Από την άλλη πλευρά, όταν οι ίδιοι άνθρωποι ένιωθαν αγάπη και εκτίμηση έστω για πέντε λεπτά,η έκκριση της IgA αυξανόταν σημαντικά.
Ετσι η αποξένωση από το θυμό,και την πικρία,και η στροφή προς τη συμπόνια, την αγάπη,και την ευγνωμοσύνη, βλέπουμε την υγεία μας να βελτιώνεται σημαντικά.
Αρα αν δεν μπορούμε να αγαπούμε, όπως θα έπρεπε να αγαπούμε, ας προσπαθησουμε τουλάχιστον να κανουμε πως αγαπούμε, μεχρι αυτό να μας γίνει συνηθεια και τότε , μια μερα θα δούμε ποσο όμορφο είναι να αγαπούμε πραγματικά
Χαιρετε.
true love 